Skólaárið 2008.

Ég ákvað að velja kvikmyndagerð síðasta vetur vegna þess hve gaman mér hafði þótt í kvikmyndavali í gunnskóla. Þar fékk maður að dunda sér við að gera tónlistarmyndbönd og stuttmyndir með bestu vinkonum sínum og hafði rosalega gaman. Það sem ég áttaði mig ekki á, er að maður getur ekkert dundað sér neitt við þetta þegar maður er í MR, næstum fullri vinnu með skóla og allt annað í gangi. Miðað við áhugann sem maður hefur á þessu fagi, þá fannst mér ég ekki njóta mín nóg í því, eiginlega bara sökun anna utan þess. Maður hafði aldrei almennilegan tíma til að gera stóru verkefnin og hefði viljað gera allt svo miklu, miklu betur.

Ég verð eiginlega að skipta námskeiðinu upp í tvo hluta. Fyrir áramót og eftir áramót.

Þegar ég skoðaði bloggin mín fyrir áramót sá ég hvað ég hafði séð mikið af frábærum myndum og prófað mikið af nýjum hlutum. Það sem stendur upp úr var klárlega RIFF. Ég var mjög dugleg að nota passann minn og sá yfir 10 myndir og fór á fyrirlestur hjá kínverjanum sem gerði myndina Up the Yangzehu. Svo fannst mér líka þessi minni kvikmyndahátíð skemmtileg sem var í Austurbæjabíó, en ég man ekki alveg hvað hún heitir. Hún var mun minni í sniðum og ekki eins mikil stemming, en samt mjög góð.

Mér finnst mjög jákvætt að hafa skyldað okkur til að fara á þessar kvikmyndahátíðir. Ef ég hefði ekki verið í þessu vali í ár hefði ég aldrei farið á þær annars. Mjög þakklát einhvernveginn fyrir þá reynslu að hafa sótt svona hátíðir.

Myndirnar fyrir áramót sem við horfðum á standa frekar upp úr heldur en þær sem við horfðum á seinna. Hver getur gleymt Mirikitami? Reykjavík Rotterdam var náttúrulega frábær líka. Það var líka rosalega fróðlegt að fá að hitta fólk sem var að búa til íslensku myndirnar sem við horfðum á. Það að fá að hitta Valdísi, Óskar og Friðrik er mjög minnisstætt og náttúrulega ekkert nema jákvætt við þann hluta námskeiðarins.

Kvikmyndaverkefnið fyrir áramót þar sem við áttum að gera mynd sem við máttum ekki klippa, það var mjög skemmtilegt. Reyndar var ég í hóp með strákum sem allir vildu vera leikstjórar. Það var kominn mikill pirringur í liðið þegar við vorum að ljúka við tökur, en það er ekkert nema fyndið svona eftir á. Myndin hjá okkar hóp var ekkert meistaraverk, en það var okkur sjálfum að kenna. Það verður líka rosalega gaman ef við fáum að eiga svona dvd-mynd með öllum myndunum sem hver hópur hefur gert í vetur, því þessi fyrsta mynd okkar var tekin upp á Klapparstíg 17 og það verður gaman að eiga það á mynd.

Eftir áramót í janúar brann auðvitað Klapparstígur 17 og sá atburður hefur gjörsamlega eyðilagt fyrir mér síðustu önnina. Ég hef ekki haft áhuga á neinu í skólanum og fylgst illa með. Bloggunum mínum hefur farið versnandi eftir áramót og það er bara afleiðing orsaka. Þegar maður glatar öllum glósum til fjögurra ára í bruna sitja þau fög auðvitað á hakanum sem heita ekki stærðfræði. Þá hefur kvikmyndagerð sérstaklega setið á hakanum hjá mér. Ég hef mætt illa eftir áramót í kvikmyndagerð og er það eiginlega bara sökum svefnleysis útaf áfallinu. Kvikmyndagerð fær að líða fyrir það að vera með morguntíma. Ég man eiginlega ekkert eftir námskeiðinu eftir áramót og er örugglega ekki rétti nemandinn í að dæma það eitthvað sérstaklega. Ég mætti samt eiginlega í alla tímana sem við horfðum á kvikmyndir og get haft skoðun á þeim.

Heimildarmyndin var erfitt verkefni. Frekar krefjandi og erfitt. En hópurinn minn náði loksins að skila því, þótt það hafi ekki verið fullklárað. Ég hefði frekar verið til í að gera auglýsingu eða tónlistarmyndband, en af því við byrjuðum á verkefninu fyrir jól, en sá möguleiki að gera annað en heimildarmynd kom ekki fyrren eftir jól, þá urðum við að klára þetta. Fannst þetta kannski síðsta verkefnið af þeim sem við höfum gert í vetur. Það eina skemmtilega við það var að ég fékk að klippa það, en klippingin er mitt uppáhald.

Lokaverkefnið urðum við að massa, enda ekkert búin að skila neitt frábærum verkefnum af okkur allan veturinn. Við lögðum mikinn metnað í það, en við hittumst alveg 3-4 sinnum, sem er persónulegt met hjá hópnum. Ég hef reyndar ekki séð lokaútkomuna, en ég treysti strákunum alveg fyrir að hafa skilað þessu vel af sér. Allavega var mikið talað um að leggja áherslu á einhvern special effects.

Það var sérstök reynsla að hafa verið í vali í vetur sem innihélt eiginlega bara stráka, og þá mikið af strákum sem voru bara að reyna að velja eitthvað auðvelt fag. Það að vinna bara með strákum í hópverkefnum hefur verið svolítið krefjandi. Við vinnum svo ólíkt hlutina. En maður lærði helling um hópsamstarf.

Ég er mjög ánægð með fyrirlestrana sem við vorum látin gera. Þeir voru flestir mjög fróðlegir, en mér fannst ógeðslega gaman að lesa mér til um Bollywood og kynna mér myndirnar þaðan. Ekkert nema jákvætt.

Það eina sem ég er eiginlega ósátt við í þessu námskeiði voru einstaka kvikmyndir sem við sáum í vetur. Myndir eins og heimildarmyndin hans Adolfs Hitler og einhverjar aðrar úr svona kosningum. En það er náttúrulega ekkert nema smekksatriði. Ég hélt að við myndum meira horfa á myndir eins og Fargo, Shawshank redemption, Pulp fiction og Schindlers list. Þetta eru myndir sem ég hef ekki beint séð, nema Fargo. En þar sem Siggi Palli sagði að flestir væru búnir að sjá þær vildi hann frekar sýna okkur eitthvað framúrstefnulegt. Sem er svona eftir á að hyggja, ekkert nema jákvætt. En í guðanna bænum, aldrei sýna þessa Adolf Hitler mynd aftur. Jesús.

Í heildina séð, frábært námskeið. Ég hafði mjög gaman af og er mjög fegin að hafa valið þetta. Samt eiginlega ekki þessa dagana, það er svo viðbjóðslega mikið lesefni fyrir þetta stúdentspróf að ég er að kafna. Bjóst ekki alveg við þessu. En jújú, það getur ekkert verið auðvelt í henni MR.